1 Nisan 2007 Pazar

KENDİNİ KAYBEDEN DONKİŞOTA İTHAF OLUNUR.

DONKİŞOT SÜLOYA
Evvel zaman içinde kalbur hep saman içindeymiş.develer tellal pireler berber iken donkişot sülo adlı bir arıcı varmış ülkenin birinde ayriyeten balkanlar dada görülmüş(balkan demek büyük dağ demektir,Trakya tarafında).neyse bu sülo koyunun olmadığı yerde abduraman çelebi kesilmiş.eee eskiden arıcı olmak ve renkli pasaport sahbi olmak büyük nimet.kestiğin ahkamı herkes dinliyor.şimdi takan yok ya.eskiden adam ben şeförüm derdi o misal yani şefor dedin mi uçak pilotu gibi bi şeydi anlayın.şimdi artık çocuklar şöfer oldu.eskilerde kuduruyor ben kaç dosya yakıp ehliyet alıyordum diye.çatlayın.çocuk bile sizin yaptıgınızı bu yaşta yapıyor.nerde kalmıştık,he arıcılıkta eskiden böyleymiş ayrıcalık yani sadece üstün kişiler yapar,başkaları sadece dinler ve bakarmış.şimdi ise işler gene terse döndü biz yazıyoruz o dinliyor.baktı dinlemekle olmuyor donkişot sülo lakaplı arıcı kendine uygun bir mekan bularak hayvanlar alemi köşesinden bloglara ve birliklere saldırıya geçti.donkişot sülo, bu sıralar ne yapacağı belli değil.Allah yardımcısı olsun masal bitmedi ama başka zaman devam ederiz.

Hiç yorum yok: